Duplik - gra w rysowanie dla tych, co nie potrafią rysować!

Duplik - gra w rysowanie dla tych, co nie potrafią rysować! Gra dość szybka, wywołująca dużo śmiechu, rodzinna ale z pewnością sprawdzi się na nie jednej imprezie (choć nie wiem bo nie sprawdzałam ;)).

Gra, która uczy nie tyle rysowania, co umiejętności opisywania obrazów i precyzyjnego wyrażania się pod presją uciekającego czasu! 

W skład gry wchodzi:

- 60 kart z obrazkami i pytaniami
- 1 plastikowa, czerwona płytka do zasłaniania pytań
- blok kart z punktacją
- klepsydra
- kostka dziesięciościenna
- instrukcja
- woreczek

Karty są dwustronne. Każda z nich dzieli się na dwie części. Jedna zawiera obrazek, pod którym umieszczony jest jego tytuł a druga pytania do obrazka widoczne jedynie po nałożeniu na nie czerwonej płytki. Obrazki na kartach są zróżnicowane. Jedne dość proste, inne nieco bardziej skomplikowane.

Każdy gracz rzuca kością. Gracz, który wyrzuci najwyższy wynik, będzie dyrektorem artystycznym podczas pierwszej tury. To on będzie opisywał najprecyzyjniej jak potrafi wylosowany obrazek. Nie może pokazywać obrazka pozostałym graczom, którzy wcielają się w role artystów. To oni będą rysować najdokładniej jak potrafią obrazek opisywany przez dyrektora.

Dyrektor artystyczny zaczyna od rzutu kostką, której wynik wskaże które kryterium będzie dodatkowo punktowana. 

Po wylosowaniu karty z obrazkiem, dyrektor odczytuje tytuł i ma 90 sekund żeby opisać co przedstawia obrazek. Dyrektor może mówić, co i jak chce, żadne słowa ani zwroty nie są zakazane. Jednak nie wolno mu wykonywać żadnych gestów ani patrzeć na proces powstawania rysunków. Artyści muszą jak najwierniej odtworzyć opisaną przez dyrektora obrazek. Nie wolno im w tym czasie rozmawiać ani w żaden inny sposób komunikować się z resztą graczy, a w szczególności z dyrektorem artystycznym. Zadawanie pytań jest zakazane. Po 90 sekundach następuje koniec rundy. Gracze wymieniają się między sobą narysowanymi obrazkami tak aby żaden z graczy nie był w posiadaniu swojego rysunku. Dyrektor artystyczny kładzie czerwoną nakładkę na tekst obok obrazka i po kolei odczytuje na głos kryteria, wyraźnie podając ich numerację. To gracze decydują, czy rysunki, na które patrzą, spełniają określone kryteria, czy nie.

Gracze otrzymują po 3 punkty za każde superkryterium i po 1 za zwykłe kryterium, które spełnili. Dyrektor artystyczny otrzymuje po 1 punkcie za każde kryterium spełnione przez minimum 1 artystę. Jeśli kilku artystów spełniło to samo kryterium, dyrektor artystyczny i tak otrzymuje za nie tylko 1 punkt. Analogicznie, dyrektor artystyczny otrzymuje po 1 punkcie (a nie 3) za każde superkryterium, które spełnił 1 lub kilku artystów. Na koniec dyrektor artystyczny ujawnia oryginalną ilustrację, kładąc ją na stole, pośród rysunków artystów. W tym momencie wychodzi na jaw co tak na prawdę widział dyrektor. Rozpoczyna się kolejna tura. Nowym dyrektorem artystycznym zostaje gracz siedzący po lewej stronie poprzedniego dyrektora.

Gra kończy się, gdy ostatni z graczy wcieli się w dyrektora artystycznego. Aby przedłużyć rozgrywkę, gracze mogą dwu- lub trzykrotnie odegrać tę rolę. Wygrywa ten gracz, który po ostatniej rundzie uzyska najwięcej punktów.

Bardzo fajna gra, w której liczy się przede wszystkim umiejętność opisywania tego co się widzi. Jak to się mówi... diabeł tkwi w szczegółach a nigdy do końca nie wiadomo według jakich kryteriów będą oceniani gracze.

Nam się gra baaaardzo podoba i choć nie do końca umiemy rysować to bawimy się wyśmienicie! Wybieram co łatwiejsze do narysowania i gramy :) W kocu mam w domu tylko 6latka a gra przeznaczona jest dla dzieci 12+ :)



Duplik dostępny na REBEL.pl